İnce Kıyılmış Bir Sızı

Bölük pörçük uykular
Üç kuruşluk düşler
Bir sisin dağılma anı gibi
Ellerimi gözlerimden bir çeksem
Gökyüzü sanki her şeye inat açık mavi
Altında yaşamı ve ölümü...


Söyledikleri yüreğime yetmediği o esna;
Dokunmuş ki tebessümle yazıyorum


Hepsinden ilginç dilimin besmelesi
Sabah uyandığımda incitir sandığım
İçime tutuşturduğu o bin telâş
Hele birde aklıma sürdükleriyle
İkna edişleri yok mu?


Sonra o gördüğüm rüyayı anımsarım da
İnce kıyılmış bir sızı işitirim...

Havalanmaya çalışan saf bir kuşmuşum,
Henüz ellerime değince güneş...

O an ne denli ?huzurlu' görünmüşüm
Kendi elimde imiş olanlar, olan...
Umut gibi saçılmış yaşam içime
Titrek bir sıcaklıkmış bütün bunlar

Ne olur
Derin uykumun
Bilincini usulca ört
Aşk sandığımı siyah kanatlarıma bırak

İstersen kapıların ardına kadar sessizce kanat çırpar giderim!
Nefesimin değerine hükmetmeden
İçim hep şiirce inanmakta
Bir romana çoktan yazılmışım
Belli ki rastlamakta

Vicdanıma yüklenen bu sorumluluk
Mart'a bile hakkıyla üzülmez
Gel ki olan bitenden
Yine erkenci bu sabah


Oysa sevdiğim;
Bazen anlatamaz yakınmayışım
Kımıltısız lisanımca ses etmesem!
Sevda idi çaresiz dokunmaya korkan


Unutur sanırım boş veremem
Çünkü vakitsiz giden ruhum
Göğe bakan kaçan keyfim
Bazen soluğunu tutan gök kuşağım
Bazen sebepleri etmeyen
Tek sitem...


Belki de o
Hiç konamadığım bir bahar
Bir cemre damlasının
Tesadüflü karşılaşması...
Bedenimin her hücresi!

Yaşamın içinde İnşirâh'ı hatırlasa
Her duada varlığına şükrediyorum
Şu andan itibaren sonsuza kadar...