İn/cin Süsler Boğazı

//Sana dokunmak hücrelerimin yenilenmesiydi
Yaklaştıkca uzaklaşan yaşam da//

Sen
İstanbul boğazın/da kalan inci gibisin
Düğümlenen yalnızlık gölgesin de
Yaralandı her defasında
San/dal fırtınaya yenik düştü,
Oltasında kaldı sensizlik.

Susuyorum sana sular içinde kaybolurken.
Damlıyor yürekteki acılar
Boğaza bu defa...
İflas eden şiirler kaldı şairin elinde
Kırışan ellerinin arasında küflenen yarınlar.

Ah istanbul;
Yaşlanıyorsun
Beyazlaştı kız kulesi
Kızar/dı yedi tepe
Titriyor dökülen yaprak...

Ada-yamadım yeşili gözlerine
Maviyi hayallere boyadım
Üşüyen yüreğini ısıtamadım
Yaralandı boğaz çaresizce...

Uçsuz bucaksız derinliğin
Hal/ici sarhoş ederdi
Büyülenirdi kız kulesi seyre dalarken
Akıp giderdi iflas eden şiirlere.
in/cin boğazı süslerken
Anestezide kaldı yüreğin
Ve
yalnızlığın hükümsüzdü.


16Mart2011