İncirden Düşen Yaprak

İki kapılı bu han yâr olmadı kimseye,
Yıkma sırça sarayı gönülde çerâğı yak.
Karun'un malı nerde kâr kalmadı kimseye,
Hilkâtin garibesi nefs-i emmareye bak.


Nefsi yaratan Rabbim akıla bende kıldı,
Sakın uymayın dedi dünyevi arzulara.
Benlik davası güdüp üçbin sene yakıldı,
Şeytanla hem-hâl iken gem vurmaz arzulara.


Ademin mayasıymış arz'dan gelen bu toprak,
Nice yıllardan beri munis ve hırçın kaldı.
Memnûları sakladı incirden düşen yaprak,
Asi olup soluğu Serendib'lerde aldı.


Ayrı düştü Havva'dan yasak meyve yüzünden,
Cennetten ıskat oldu şerikiyle birlikte.
Arasatta kalırken yaş döküldü gözünden,
Dokuzyüz elli sene ömür sürdü dirlikte.


Hani Nemrud Tanrılık davası sürdürürken,
Babilde asma bağlar, kuleler yaptırmıştı.
Kâhinlerin sözüyle sübyanı öldürürken,
İbrahim-i Hânifa putları yıktırmıştı.


Birde Firavun vardı sekiz karıştı boyu,
Kendini ilâh sanıp suçsuz canları vurdu.
Nil-i deryâ'da yaşar kıptilerdendi soyu,
Kızıldenizde ölüp binlerce sene durdu.