İncitme

Gönül dergahtır destursuz girilmez

Eşiğinden geçerken izin al, incitme

Gül vuslattır, dikeninden incinmez

Gülün güzelliği dikenindendin, incitme

Çok dinle! Söylemeye sözün olsun

Sevgiliyi bas bağrına! Özün olsun

Kirlenme! Yıkanmaya yüzün olsun

Ey Azizim temiz kal! Suyu incitme

Aklı sende olmayana gönül bağlama

Gönlü sende olmayanla yara dağlama

Gelene yol aç, gidenin ardında ağlama

Dökme yaşlarını, gözlerini incitme

Çarşaf teni örter, merhametse vicdanı

Kalbini açmadan göremezsin imanı

Et tövbeni, ver günahlarına idamı

Sil geçmişini, defterini incitme

Aşkın çöllerini geçip yare varınca

Narda tutuşup yalvarıp yakarınca

İbrahimin ateşine su taşıyan karınca

Seni de Hakka taşır, karıncayı incitme

Alem kardeştir ayırma Alevi’yi Sünni’yi

Aynı yolun yolcusu Bektaşiyi, Zihniyi

Doğumdan ölüme okunan ninniyi

Kulağına küpe et, öğüdü incitme

Kendi iğnesinden incinirmiş arı

Sen ola ki sakın arıdan incinme!

Bak ne diyor Hacı Bektaş Veli:

Ey azizim! “İncinsen de incitme”