İnfilak

Ve ben uzağa uzaklara gideceğim

Acılar önderliğinde uçtuğum evlerin üzerine

Öfkemi ve kırgınlığımı bırakarak

Boynu bükük, kimsesiz bir kuş gibi

Zarif ve hüzünlü

Kanatlarımda çocuklar

Gideceğim

Yitip kaybolan o şeylerin peşinden

Özlediğim yerlere

Size kalsın

Bir halta yaramaz dünya

Bana

Anlam yüklemek isteyecekler

Kalbi kırık bir merakla çarpan herkes

Koynuma sokulmak isteyecekler

Dünyanın bacısı olan acılar

Ve çileden çıkartan dertler

Onlara

Göstereceğim yıkılmaktan yapılma yüreğimi

Göstereceğim herkese yüzümün o sertleşen yerini

Onlara acının resmini vereceğim

Bezgin ve öfkeli

Felek mi o

Söyleyin hele bir bana

Kimmiş o boşluğuma sırtıma sırtıma vuran

Bileyim

Var mıdır yüzüme dönecek cesareti

Söyleyin

Hangi çapulsuz o

Ümüğünü sıkayım

Göstereceğim size göğün başka rengini

Kaç bucaksa çıkaracağım ininden

Maskesi bile

Meymenetsiz olan dünyanın

Yaşıyorum ama öç almak için

Bitmek tükenmez bilmeyen bir iştah ve iştiyakla

Kaçmadım oysa

Hep bir çocuk olarak kaldım

Kaldım

Hiçbir yol beni götürmedi oraya

Götürmedi

Hayalleri ile buluşan çocukların yanına

Umudumun

Kopmaktan yapılma bir ip olduğu besbelli

İstediğim, aradığım

Güzel şeylerde heveslerim kaldı

Bana bir dayanak ver ya Rabbi

Bütün yokuşları yeniden tırmandım

Beni arıtacak o su nerede

Bense

Gelmekten yorgun

Sense o kadar merhametli

İçimde

Umutla çalkalanır çocuk gürültüleri

Gırtlağımda ise dünyanın kirli elleri

Ömer Altıntaş