İnsaf Tanrım Bir Yudum Su

Ne bahtsız bir çöl bedevisiyim böyle!
Yaşam kaynağı olan suya,yeşile hasret
Yetmişti canıma susuzluk,
Ya al canımı,yada su ihsan et diye yalvarırken tanrıya,
Bir serap gördüm koştum peşinden.
Ben koştum o uzaklaştı benden peşinden koşma mı istiyordu
İstediğimi almanın kolay olmadığını,
Savaşmam gerektiğini anlatmaya çalışıyordu sanki kim bilir?

Ben koşuyordum o kaçıyordu
Yeter diyorum yoruldum Allah aşkı için etme!
Ama susuzluk öyle canıma tak etmişti ki;
Yeniden doğruluyorum yıkıldığım yerden başlıyorum koşmaya
Ve oda kaçmaya

İnsaf tanrım bir yudum su!
Ve kavuştum sonunda peşinden bıkmadan koştuğum seraba
İçtim suyundan kana kana
Cenneti sermişlerdi sanki ayaklarımın altına.
Öyle mutluyum ki; hiç bitmeyecek sanmıştım
Benim cennetimdi,bana aitti kim alabilirdi ki cennetimi benden?
Benim sadece benimdi

Sadece bir seraptı hiç uyandırılmak istenmeyen çok tatlı bir hayal
Hayallere dalmışken sahte cennetimde,
Kızgın güneşin beni yakıp,kavurmasıyla uyandım,
Issız çöl ortasında!

Dudaklarım çatlak bedenim kavrulmuş
Ölüme teslim olmak üzereyken uyandım rüyadan..
Zavallı bahtsız bedevi,

Gördüğüm cennet sadece bir düşten ibaretti.
Bir an mutlu etti seni ve sonra ölüme terk etti!
Ben bahtsız bir çöl bedevisi,
Sen ise sadece bir an beni mutlu eden,
Saklı cennetim sevgili serabı'm oldun