İnsan Beyni Yüreğiyle Savaşta

Sözcüklerim avaz avaz satışta,
Kırk boğumluk boğazımdan çıkmıyor.
Bu gidişle pazarcımız batışta,
"Ahde vefa, iman" deyip bıkmıyor.

Kelimeler yağmur olup yağarken,
Kuraklık mı çöktü kalbe, bilmedim.
Cümlelerim dağarcığı sağarken,
Eskilere çok ekledim, silmedim.

Şiir, nesir kovalarken her daim,
Konuşmayı ihmal edip susmadım.
Dostlar dedi; "Sus biraz da ol saim"
Sükût ettim; ama asla pusmadım.

Anladım ki, yazar şair fark etmez,
İnsan beyni yüreğiyle savaşta...
Kalem ehli hislerini terk etmez,
Ama duygu, düşünceyle dalaşta...

Hece, serbest, öykü, roman; hangisi?
Akıl hocam yok ki karar vereyim.
Tümünün de ayrı ayrı çizgisi,
Ben yine de hepsini bir dereyim.

Pazarcıyla başlamıştık ya söze,
Düşünürken ikram etti bir tas dut.
Sustum kaldım, ders vermişti göz göze,
"Güle bak bir" dedi birden; "Gül ve yut!"

Veda edip ayrılınca pazardan,
Şişkin ruhum aldı dersi, hazmetti.
Saklanırken kalabalık nazardan,
Kalbim artık hep yazmaya azmetti.

Yağmur için bulutları kollayan,
Coşkun akan bu şiirden içmeli.
Suskun dile kelam ekip yollayan,
Bu bahçeden ektiğini biçmeli.