İnsan Kalbi Önce Dur Der Sonra Sev Der

Her zaman avutur insan kendini
Dağlara,
Sessiz artık düşüncelere
Kuru yüreklere düşen ceren yarasına
Ve acıttığını anlar bedeninin ince doruk yerlerinde

O an rüzgar kuru yaprakları ters savurur sanki
Hiç aklına gelmez gecelerin kuytu serinliği
Ve eylül sabahlarının hafif esintili mazisinde
İnsan kalbi önce dur der sonra sev der

Uçar gider kanatlı bir kuş misali
Varlığında asaleti arar
Kaybolan düşlerinde
Sev demesini bilmeyen yürek
Aşk şerbetine savurur yaralarını diz boyu

Akar gider ucu bucağı belli olmayan
Karanlık dipsiz kuyulara
İşte o zaman anlar yüreğinin sev dediğini
Nihayetinde oda yalan olur birgün mutlaka
İnsan kalbi önce dur der sonra sev der


Kurtboğazı Barajı / ANKARA 23:36