Insan Olmak

tek başına insan olamazsın dedi.
yürümek sona yaklaşmaktan ibarettir dedi,
eğer yanında biri yoksa; varsa hayattir,
yettiği kadarınca varsa, akıl dolusu kardır.
su dedikleri nedir ki denizin ortasında yalnızsan?
varsa avuçlarından kana kana içtiğin,
dem pahasındadır şu su dedikleri, zehir gibi.
küle dönsen de kurtulmak isteyen yok ama,
ne yapsan da onsuz yaşayamaz hale getirir seni.
gün dediler; gün bile duvarlarının zifiri koyuluğunu
şah damarın kadar yakın da olsa silemez yüreğinden,
beraber nefes alınacak insanın yoksa derinden.
aldığın her soluğu ciğerlerine ileten gücü
sadece sana bakarak verebilen biri varsa başucunda
güneşi bile kıskandırabilirsin bazen.
sözler, günlük safsatalarından başka bir şey değiller
eğer sevmiyorsan ve hissetmiyorsan konuşmayı.
bedensel bir ihtiyaç gibi duyumsayıp
ellerini tutup bakışlarına dokunmadan susuyorsan
teninin sıcağına gömülüdür sözlerin en asili.
"bak" dedi, körmüşüm gibi ısrarla "bak" dedi.
kucağındaki şu yalnızlığın gözyaşlarını tecavüzüne bak!
yakışmıyor hiç sana tek başına olmak.
kadere her anında içinden küfretsende,
tek başına yok sana insan olmak.