İnsan Olmak Ne Zormuş Anne

İnsanoğlunun kalbi buzullara hapsolmuş
Gülün hakkı varken kızılcık şerbeti içmiş
Ne medet beklenir ki böyle yardan anne
Aşkın hakikatı kumsallara yazılmış

Ok yaydan çıkalı tam altı sene oldu
Geldi beni tam can evimden vurdu
Vurdu da bir zıpkın gibi deldi kaçamadım
Ne yaptıysam o an zamanı durduramadım anne

Saçlarıma bakma bilirim üzülürsün
Karlar kapımı senden önce çalsa da
Sen saçlarımı yine ellerinle tara
Senin sevginle ben onlara da alışırım anne

Ben ne kadar hızlı koşsam da hayat önüme geçiyor
Biraz yavaşlasın artık anne başım dönüyor
Bir yarış başlıyor bir yarış bitiyor
Ben bu hayatın hızına yetişemiyorum anne

Dallarım eğildi yerlere toplayamıyorum
Yapraklarım güze döndü yeşertemiyorum
Sanki durgun sulardayım akamıyorum
Önüme bir set çektiler ki çağlayamıyorum anne

Şu dünya denen sahnenin sahte ışıkları altında
Sahnede insan postu giymiş maskeli dekorlar var
Işıl ışıl yüzlerin altında çökmüş bir saltanat
Ne gözümü ne kulağımı kapatamıyorum anne

Böyle insanlarla yaşamaya alışamadım
İnsan olmak ne zormuş başarabildik mi anne..



09/05/2009 İzmir