İnsan Olmaya Gör

Yürü kırık camların
Koparılmış bulutların üstünde
Gör farkını
Yazgıyla yazdığın şiirin
Kader ile planların farkını
Yeter ki insan olmaya gör
Seyredersin arşı ziyanda vicdanı

Zülfikar-ıma yatmış
Onca kahpe çiçekle böcek/ki
Ne uykusu şerbet
Ne kuytusu selamet nefesin

Hıyar makat/ta
Dedelerin densizi üç yaşında
Kirpiklerin eğe tutar
Gözler çelik bıçak çeker
Hele ki insan olmaya gör
Şehadet getirir dünyanın yarısı

Sevmek mi/

Bugün olmaz sevdiğim

Sabahlar
Göğsümü yırtıyor dergahta
Dağılmış tesbih gibi
Her köşesinde evrenin
Kılıç sallıyor edebim hayam
Ne kaldıysa kızgın çöllerden
Kalbimi tekmeliyor insanlığım