İnsanın Zamandan Silinisi

Olabildigince yalnızdı zaman
Elleri ceblerinde dolasırken hüzün sokagında
Son nefesini veriyordu elinde ki sigara sonbaharın sogugunda
Göz yaslarının yagmuruyla sırılsıklam olmustu ruhu
Titrek bir nefesti sevda avuclarını üşüten
Sıcak bir söz aramıstı ısınabilecegi
Son kibritti umutları
Yaktı bir nefes daha keder cekti
Ruhun ıssız kayboluslarına
Son mu baslangıcın küçük cocuguydu
Yoksa baslangıc mı kaybedislerim di
Sorgulamadan yürüyordu zaman yanında
İhtiyar ölümle, yavasca konusuyordu insandan
Kim kurtulabil di yalnızlıktan ve ölümden
Kim yenebildi bu iki fatihi söylesene
Sen İstambulsun beser
Fatih sularından yavasca gecer
Seni dipsiz uykuların sonsuzluguna ceker
Geriye tek bir sıfat yaksır yanına
Mefta diye anılırsın mezarının basında
Öyle bir zaman ki buhranlardan cicekler solar
Vuslattan sesiz bir azap kalır yanına
Mezarın kaybolur bir zaman sonra
Tek gercekligin karanlıktır o zaman
Allah'sa amacın yasarken
Huzur bekler seni kösede
Uymus isen seytaan bir kere
Herkes terkedip gider
Kalırsın rengi olmayan bir dipsizlikte
Dizeler son bulur Azlal-ı alemde
Ben aglarsam dizelerden anla
Ben gülersem gözlerimden
Ölürsem mirastır bu kelimeler
Anlayabilene tek bir kelam
Namazdır zamanın kurtarıcısı
Bırk bos işlerle ugrasmayı
Zamnıı adaki Rabbine
huzur bulabilesin her zerrende
Eger konusacaksan önce hamus et gönlüne
Bırak pesinden gelsin bisrev
Dil ruba ol Rabbine
Hükmün kesilmesin Cehennem diye
Ben istemem ne Cennetin huzurunu
Nede Cehennemin atesini
İstedigim tek seydir Rabbimin Cemali
Anlasılmak degil amacım
Ruhlra dokunmaktır savasım
Ruhu olan gelir sema eyler gönül sarayında
Ruhu olmayan esseklerle gezer harcar zamanı bosuna
Ne semsten ne de kamerden haberi olmadan yasar durur bosuna
Yedi cihanın hikmeti
On sekiz bin alemin sultanlıgı
Tek bir yerde saklıdır
Gönlün hikmeti bundandır
*SAİRİ AzLaL*