Insanlar

Umursuzca gelmişiz dünyaya.
Sonunu düşünmeden.
Kimimiz söğüt gölgesinde doğmuşuz.
Kimimiz ekin tarlasında.
Kimi hastane yolunda .
Kimi saraylarda,köşklerde.
Dağılmışız dört bir yana.
Savrulmuşuz gazel gibi.
Sonbaharı beklemeden.
Kış olmuş çıkmışız.
Yaz olmuş gelmişiz.
İlk baharda doğmuşuz.
Kimini kahpelikle yoğurmuşlar.
Kiminin özüne edep koymuşlar.
Bir birimizi katletmeye .
Şu dünyayı boyamışlar.
Kimi nil'de yıkanmış, kimi tunada.
Fıratla,Ganja girmiş bir kaçı.
Kimine Kızılırmak hayat vermiş.
Kimine Dicle.
Coruh'la Seyhan birleşmiş bende.
Kimimiz çok düşünüp kafa tutmuşuz başa.
Kimimiz düşünmeden alkış tutmuşuz boşa.
Birinin almışlar tahtını saltanatını.
Gece vakti kağıt toplatmışlar.
Birini çıkarmışlar kuyudan.
Mısıra vezir yapmışlar.
Kimimiz kansıza gönül vermişiz.
Kimimiz Mecnuna Leyla olmuşuz.
Muallim olmuş biri ışık için ilime.
Şah olmuş kimi geçip bakmış keyfine.
Kimi hayat veren gönül vermiş tabibe.
Kimi adil terazi,kiminde bozuk kefe.
Kimimiz hece ölçen birer şair olmuşuz.
Kimimiz yunus olup gönüllere dolmuşuz.
Kimini övüp baş üstüne koymuşuz.
Kiminin derisini diri,diri soymuşuz.
Kimi sürülmüş vatanda,ha bire vatan yazmış.
Sahip çıkmamış kimse,çınar yabanda kalmış.
Babadan,dededen öğrenmişiz,olanca işi.
Taş koymaya gediğe,bulmuşuz bir Bektaşi.
Kimimiz budaya tapmış,kimimiz taştan puta.
Doğuma sevinirken,ağıt yakmışız tabuta.
Kimi yaradan bulmuş,erişilmez göklerde.
Kimi nebi olmuş,yer tutunmuş yürekte.
Kimimiz çok düşünüp kafa tutmuşuz başa.
Kimimiz düşünmeden alkış tutmuşuz boşa.