İnsanlar... Ve Ben!

İnsanlar hayatımdan,
Mutluluğumdan;
Çalıp götürürken
Ben onları hâlâ seviyordum...
...
Ve hep sevdim...
Fakat yine dürüstlüğe
Bir mağlubiyet kazandırdım...
...
Neşe, umut dağıtırken herkese
Ben çaresiz kaldım!
Para, zaman, insan harcarken herkese
Ben harcandım!
Güneş, ışık saçarken herkese
Ben karanlıkta kaldım!
Ben severken herkesi,
Sevgisiz kaldım!
...
Dokunmayın bana!
Kafam karışık...
Faili meçhul sorgulardayım...
İnsan ağlayacak...
Ağlayacak içini boşaltacak!
Yakacak sigarasını,
Koyacak kadehini önüne
Akacak gözyaşları rakısına su olurcasına...
Eşlik eder şarkılara
Hayatın götürdükleri gitti zaten
İnsanların çaldıkları hepten yok oldu
Çığlıklarım da geceyle kayboldu...
...
Şerefsizlikler kök salmışken hayatın
Her santimetrekaresine...
Kaybetse de pes ettirmedim
Dürüstlüğü...
Sev dedim, dürüstçe!
Sev dedim, inatça!
Yaşa inadına yaşa durmadan
Dürüstlük kaybetse de her zaman...
Pes etme pes etme
Yılma hiçbir zaman!