İnsanliğa Ağit 2 (devam)

Belki o zaman yeşerir nesli tükenen ağaçlar.
Belki tekrar doğar ,yok olan tabiat.
Belki insanlık yeniden doğar.
Dostça kardeşçe paylaşmasını bilen.
Siyah,beyaz,kızıl,sarı,
Sanki hepsi bir elmanın yarısı.
Anlarlar ki yok birbirlerinden farkı.
Anlarlar ki kan hepsinde kırmızı.
Dünyanın bir yarısında ,
İnsanlar ölmez açlıktan.
Diğer yarısında düşmez olur bombalar.
Siyah, beyaza elini uzatır,
Hristiyan, müslümana.
Silahlar kalem olur,savaşlar sanat.
Dolarlar ekmek olur iş olur.
Silaha inat.
Çöller buğday olur,başak olur.
Yeşerir umutlar bir baştan bir başa.
İnsanlık filiz olur,duygular aşk,
Gelişir .Büyür büyür de içinizde,
Sevgi olur,dostluk olur, barış olur.
Siz istemesenizde.
Sınırlar kalkar, mayınlar temizlenir.
Devler cüce olur,cüceler dev.
Yollar çiçek olur,yollar barış.
Gezer insanlar dünyayı karış karış.
Ne pasaport ne vize.
Kapılar açılır barışa doğru,
Küçük çocuğun gözlerindeki korku biter.
Yüreğinde yeşerince ümitler.
Topraktan fışkırınca barış denen filiz.
Yürürüz yeni bir dünyaya doğru.
Sen, ben, o , hepimiz.
DÜNYA HEPİMİZE YETER.
DÜNYA BİZİM GEZEGENİMİZ.

Dilaver Övüç 2001