İnsanlığıma Yenildim

İnsanlığıma yenildim!
Yoksa; sever miydim böyle ağlatacak kadar?
Saatlerce ahizeye uymak da cabası.
Yine bir sabah selâsı yankılanıyor apartman camlarından,
Yine benim için değil.
Epeyce geç olmuş desene,
Bitsin artık...

İnsanlığıma yenildim!
Ayrılığın o koyu maviliğini koklamak
Ve yoklamak, soyutlanan bir ağacı tüm dallarından,
Hayır, istemezdim.
Nefissizliğime kapılan gözlerim mesela,
Bir daha görmesin...

İnsanlığıma yenildim!
Hasımlar arasında zoraki mahpus bırakılan
Yaşamsallığın en ücra sanatıyla tanışır mıydım?
Gerekli görülmüş gibi bir isimle bile anılıyor,
"Kin"
Dilim kopsun...

İnsanlığıma yenildim!
Demir kokulu koridorlarda yaşlanacağım, biliyorum
Her defa sigaramdan ağır ağır nefesleneceğim.
İçimde bir çukur açılacak en derininden,
Düşenlere kızamıyorum...

İnsanlığıma yenildim!
Bir çift kahverengi göze aşinalığımı sorgular mıydım hiç?
Sıfırın altında bilmem kaç derece,
Donacak kadar uzakta
Ve ben özledim.
Duyduğum gibi mi hala kahkahalarının güzelliği?
Hani o dokunamadığım var ya,
Çok özledim...

İnsanlığıma yenildim!
Sevdim;
Pişmanlığım senden eski,
Sevdim;
Bir daha dokunsan,
Yine yaparım...