İntibak Ve Hayat

İstikamet sağınız kafalar sağa baktı
düzeltiyorum solunuz bu sefer sol taraftı
dağılın marş marş dedi intibak sola yattı
elleri yakan günahkar o yanan asfalttı
titredi sonra biri bir adım öne attı
içinde kopan fırtınada bütün umutları battı
attı kendini yere bağırdı yeter artık
isyan etti
ve ürktü ardındaki kalabalık
hepsi belki oyundu hepsi geçici onların
fakat kimse bilmiyor hisleri var bunların
bölük toparlan istikamet koğuşlar
bölükteki her gözün içinde çocuk ağlar
bir mermi komutuyla bölük birden kaybolur
tehlike geçti der sonra işte hakikat budur
dostunun gözüne bakıp dersin artık ben yokum
onun gözü der sana ben varım ''fakat yokum''
arkana bakarsın sonra içini şöyle bir çekerek
dostundan başka yoktur sana kendini verecek...