İntihar Kokulu Şiir

Bu akşam sen üzdün ya beni,
Tereddütsüz yakarım...
Semt semt, sokak sokak,
Yıkarım bu şehri bilesin...
Umrumda mı sanırsın,
Ne ölüm ne de,
Ne de şu alev alev yanan bedenim?
Varsın isterse ağlasın, yırtılsın gökyüzü,
Sabaha kadar ağıtlarla,
Kan çiselesin kan...

Bu akşam üzdün ya beni,
Tüm devrik, tüm fütursuz cümleleri,
Sana, yalnız sana kuruyorum.
Sana ısmarlıyorum en sitemkâr şarkıları,
Sana okuyorum intihar kokulu şiirleri.
Kolumda kıytırık bir radyo,
Hayali isteklerdeyim,
Bir çalıp iki söylüyorum.
Dolduruyorum.
Gün yorgunu gecenin koynuna,
Sana dair tüm sitemlerimi.

Bu akşam üzdün ya beni,
Her şarkı hüzün kanıyor yine,
Her şarkı ayrılığın telaşında...
Şimdi gerçek yaşanmış öykülerdeyim,
Sanki bin metreden çakılmış,
Her yeri kırık, uzayan ölümlerdeyim.
Çünkü bu akşam ihanet kurşunu yedim.
Çünkü bu akşam soğuk bir namlu dayalı serdeyim.
Çünkü,
Çünkü bu akşam kahrolası gururu yerdeyim...

(yorgunkalem)