İnzivaya Çekildim

Çok yorgunum,çok bitkin,
İnzivaya çekildim,süresiz,
Hep ben de,anlamsız bir gerginlik,
Ruhum keşke olsa,gelgitsiz,
Buna ihtiyacım var eminim.

Ahşap evimde,inzivaya çekildim artık,
Pek bir şey yapmadan,yapamadan,
Biliyorum ki,düşünceniz,çok yazık,
Kalem bile tutamıyorum,ben ben olmadan,
Yine de tek gerçek,inzivaya yeminim.

Bazen camın önündeyim,çekildiğim inzivada,
Gelip geçenlere,bir de semaya bakıyorum,
Uyanamamaktan korkmuyorum,artık yarınlara,
Bu halde bile bir seni unutamıyorum,
Burası ve soğuk döşeğim,yegane yerim.

Hala yazmaya çalıştığım zamanlar oluyor,
İnzivaya çekilmiş halde,sensiz,duygusuz,
Korkularım ve gölgeler beni takip ediyor,
Sanki onlar değil benim ruhsuz,
Tekrar canlanmayı bende isterim.

Dönüp duruyorum,olduğum yerde,
Düşünceler inzivada bile,rahat bırakmıyor,
Dostum olanlar,biri söylesin şimdi nerde?
Ateş değil,beni şimdi hislerim yakıyor.
Keşke biri çağırsa,ben yine gelirim.