İrade

Derinden esnedi,
Çok yorgundu gözleri.
O ince çelimsiz ayaklarını
Attı yere,
Ne kadar ağırdı;
Beden mi ruh mu ağır olan
Öylesine karışmış
Çözmeye vakit yok.

Kalktı, yürüdü
Günle birlikte,
Yapacak iş çoktu.
Tek değildi ya,
Diğerleriyle birlikte
Bir güçtü o,
Aynı ülkünün yılmaz bekçileri.

Attı kendini yolla.
Tam yerine düşmüştü;
Ne ileri
Ne geri
Olması gereken nokta.
Tam yerini bilmişti.

Sırayı bozmadan yürüdü,
Herkes gibiydi.
Ne çok ileri geçti
Ne geri kaldı
Orta karar biriydi.

Akşama kadar çalıştı
Döndü devran
Gün batımında
Gelmişti evine.
Ne geç kalmış
Ne erken gelmiş
Yani her zaman ki gibi;
Dönmüştü yaşam çemberinin
Başladığı yere.

Bu sabah farklıydı
Hayatı değişecekti.
Bunu düşünerek atıldı,
Yattığı yerden,
Baktı pencereden;
Ne sıra vardı,
Ne kimse,
Artık önü ardı
Yoktu, takip edeceği.
Büyük bir boşluktu yol
Gidecek tek yer bilinmezlik.

Her yön açıktı aslında
Her yer farklı bir yoldu.
Döndü, kapattı kapıyı
Aman Allah'ım bu ne hal
Özgürüm lakin bilmiyorum
Ne yapacağımı
Ne olduğumu
Hayat benim tercihlerim mi?
Yoksa,
Beni idare eden hayatın çizgileri mi?
Aynaya baktı ki ne görsün
Bir karıncaymış kendi meğer.

Çığlık atarak uyanır rüyadan,
Şükürler olsun Yaradan'a
İradeye sahip olmak
İnsan olana en büyük mükafat.

(Ocak 2010)