İrem

hayata hep aynı pencerden baktım
kuşlar geçti yanaklarımdam
elllerimde eriyen mevsimleriyle
hayallerimi bıraktım
koştum başı boş sokaklarda
ağladım usandı gölgem yalnızlığımdan
sonunda buldum kendimi gözlerinde
ne kadar tutusaklığım varsa
hepsi senden
benden
bizden....bırak aksın göz yaşın
dertler elbet boğulur
o amansız tutsaklğında...