İri Kıyım Bir Yalnızlığın Zemheri

Biliyormusun sevgili,

Kendime dair kayğıları

Çoktan terk ettim de;

Buna rağmen

"Belki unuturum" diye

Erkenden uyuyamıyorsam artık

Ne beni

İçten içe kemiren

Sağlığım,

Ne geçim kayğısı

Ne de

Mal mülk sevdası!

Bunun

Bir sebebi

Kınalı kuzum,

Kızımın,

Bir de annesinin hastalığı!

Bu kadar da değil tabi ki......,

Bir nedeni de sensin

Sebebim..

Ne vakit

Cılız uykulara dalsam

Ölü gibi,

Ben uykumda da

Sabahın köründe uyandığımda da

Hep seni seviyorum!

Kısacık uykulardan uyandığım

Bütün sabahlarım sessiz

Mevsim sensiz

Ve zemherinin sevimsiz Şubatı,

Yağmurda

Sırılsıklam ıslanmış

Zavallı bir serçe çaresizligindeyim!

Dışarıda buz gibi bir hava.

Şehri üç yönden çevreleyen

Başı karlı,

Başı dumanlı

Yaşlı dağlar

Tıpkı

Ben gibiler..

Yüreğim donmuşken

Yüzüm alev yalımı,

Sen gibiyim,

Yatağı

Teni

Ve geceyi yakan

Sen gibi!

Alnım

İçten içe tüten bir ateş tandırı

Ahhh hadne işçisi

Köz yüreğim

Alışamadın mı

Halen yanmaya?

Olacak işmi şimdi

Bunlara tezat

Bu üşüme?

Bu kan ter içinde,

Bir bir kırılarak,

Arka arkaya

Düşüp düşüp

Kanatıyor olması mahzunluğumu,

Saplanırken bir bir

Umut kırıntılarımın mavisine

Ben kanıyorum kırmızı,

Kanıyor o da,

Zıpkın gibi saplanarak

"Biz" olma ihtimaline

Battığı yerde paslanıp

Zehirliyor ömrümü(zü),

Sipsivri ve upuzun

Saydam buz sarkıtları gibi

İçimde ki bu

Eni boyu ölçümsüz

İri kıyım

Karanlık yalnızlık..

05/06:ŞUBAT:2023

(Saat:23/01:07)