Ironik Ilahi

-Güzel yaram
Güneş değdikçe acına
Bereket akar ırmakların
Ve dirençli çiçekler
Boyverdikçe dağlarda
Bahar sevinci taşır kelebekler

Hangi kalıtımın hüznüdür
Soyuldukça soyulan özümün
Türküleri lâl olan bir gecede
Urganını boynuna dolayan yalnızlığın
Sonrası yaslı bir çığlıktır
Şafağında martıların
Bu yüzden mi gülmez
Yaşamına kurşun sıkılan zamanın
Paslı, rutubetli yüzü
Aynalara baktıkça
Kendi suretini gören katilin
Diş gıcırtılarıdır bakışı
Azametine niyaz edilen mabudun
Mabedinde dilencidir sefalet.!

Ve ben , ekmeğime bakarım
Ardımda mayalanmış hüzünler bırakarak
Hiç bir kente sığmayan çığlığımla
Genzine küf kaçar anılarımın
Kırıntıları yem olur kuşlara yanlızlığımın..!