Isabella

asmalımescid'de sevişmek gürültülüdür öğleden sonra
yaşı tutmaz kiminin, kiminin elleri kelepçeli ayrılık avlusunda
tutuklanmış kaçak yaşamaktan kaçtır sayıklıyor adını isabella'nın
gırtlağına kadar borç içinde, dikiş tutturamıyor sanırsın hiçbir işte
aynaya bakmaktan korkuyor; utanıyor gülüşünden, belli etmiyor kimseye
sonbahar gelir gelmez çıkıyor kabuğundan, sevmeye hakkı var yine de

takma adıyla isabella'i çantasından tanıyor, tavrı biraz serseri
usulca sokuluyor yanına, iki adım kala yutkunuyor açılacak besbelli
köşeden sisleri yakmış siyah bir otomobil
kornaya basılı kalmış sanki ibnenin eli
adını soruyorlar "isabella" diyor
şehir mi karanlık gözlerim mi gece cinayet gecesi
hızlıca uzaklaşıyor isabella
sok o tarağı cebine kitaplarını da al sattığın yerden
hürriyetini soracaklar az sonra, dön şu sokaktan yaktın yine askerliği