İşçi

Sabah ayazında,yola baksan ben varım.
Kaç çileyi mat eder,bilsen benim efkarım.
Söyle bana kader,nerde nasıl durayım.
İççiyim,işçi ben,otuz dokuz yaşında.


Eğlence yasak bana,sade ve donuk,
Ensemden eksik olmaz,ebedi yokluk.
Bir lokma ekmeğe,almadan soluk.
İşçiyim, işçi ben,her yoksulun aşında.

Alnımda kurumuş,onca işçinin teri.
Kendimi bildiğim,o günden beri.,
İskelede, yolda,nerden gelir eceli?
İşçiyim,işçi ben,beyaz mezar taşında.

Emeğim var benim,bir çift göz yaşında.
Umudum,garibin sefer tasında.
Başlarım, güneşi gördüğüm anda.
İşçiyim,işçi ben,her sabah telaşında.

Yerim belli değil, her gün başka bir yerde.
Ecele kafa tutmuş, sallanır iskelede.
Doluda,yağmurda,hatta şiddetli yelde.
İşçiyim,işçi ben,her gün işin başında.

Kıçımız sandalye görmez,dirsekse masa.
Tedbiri almaz isek, başlar büyük tasa.
Eyvallah etmedik ki,bacı gardaşa.
İşçiyim,işçi ben,her gün işin başında.

Hangi binaya baksam,mutlak benden bir iz var.
Kimse hatırlamaz ki,herkes keyfine bakar.
Amelesin,ustasın,alim olsan ne yazar.
İşçiyim,işçi ben,her gün işin başında.

Tazminat hakkım için,sigortam eksik yatar.
Beni kimden almışki,habire kime satar.
Açmış kollarını,bekler aç kurtlar.
İşçiyim,işçi ben,her sabah telaşında.