İşçi Hayrettin İçin Ağıt

a.
vakit, temmuz türküsünü
aramak vakti değil
bu kez elektrik yüklü tel
cana kıydı zamansız
tanırdım tepeden tırnağa
yoksulluğu akardı
henüz 30'unda belki
birisi yandı

kendi hâlinde hayrettin
karıncayı incitmezdi
cigaraya düşkünceydi
hele derdini açarken
kemik saplı çakıyla
yontardı acısını
ölüm: pusuda habersiz
gizlice vurdu onu

mutsuzluğun karabasan gibi
çöktüğü ülkemde
dostluğu düşmanlığı
her şeyi güvencesiz
içi çöl kızgınıydı
anlardım ama çâresizdim
emek satarken kavruldu
gövdesi savunmasız
b.
üç yavrucuğun yetim kaldı
hayrettin âbi
ağlamaktan karının
kirpikleri çürüdü
okşayamıyorlar artık
külden saçların
öldün diyemiyorum
öldürüldün mü?

1982