Işığı Görmez Peçeli Yüzler

An geldi, ömür tükendi Yaprağını yitirdi Ve çıplaklığına soyundu ağaç. Elleri gökyüzünde Yalvardı Tanrı'ya: "Ne olur affet Allah'ım, Ölümün önünde sürüklenmesin Kahkahaya emanet kuru bedenim, Yeşili giysin yeniden Tepeden tırnağa her yanım!"

Tanrı'ya güç ne vardı ki; Gecenin gözünde şimşek çaktı, Aniden yeşerdi ağaç Ve kendi coğrafyasında açtı çiçek!

Hüzünler fırtınaya yüklendi Güneşin koynunda olgunlaştı murat Işığa yöneldi bütün gözler Çünkü karanlıktı Peçelere bürünen yüzler...

VE HİÇ BİR DİZESİ AYRILAMAYACAK

GÜZELLİKTE MÜKEMMEL BİR ŞİİR

TEBRİKLER

Çok güçlü ve güzel bir bağlantı yapmış şair. Nereden nereye sorusuyla ifade edilen bağlantı kopukluğu/boşluk yok. Aksine,düşündürücü ve anlamlı. Final,sağlam ve etkileyici. Kutluyorum.