Işık

çocukların avuntusu artık
kader
koca bir çukur
insanlık
içinde kaynar durur

kimse yok dirseğime değecek
okşamaz saçlarımı
denizden başkası
biraz kum yutmak
işin tatlı cilvesi

biliyorum
dalgaları duyamadığımda
bitecek hayat

damarlarımda bir böcek
sen yürürken ölüyoruz
çorak duygularımda
sen
geçmişime gölgeli tatlı sızım
bırak didinmeyi
sen de bit
akıl yanılsaması 'mutluluk'
yenmiş tırnak uçları kanatır seni
o boşluktan yutar seni
karanlık

ağla
yalnız kalmak için
sen olman için ağla
çek kanımı içine
gözlerim sönene dek
em yut insanlığımı
kanat beni
sanma ki ilk yiten sen olacaksın
bir yüzyıl eskidi
bundan önce de

göm beni
içindeki fideye
yanakların allandıkça ben olayım sende
düş
bereli yakamdan düş ol da git
hep var olacağın yere
sevda
küstün mü bana
ellerimi titrettiğin günler ne kadar eski
beni ben ettiğin anlar
ne kadar az

saklan
adının gizinde yok ol
biliyorum
gözlerini göremediğimde
bitecek hayat


26 Eylül 2011