Işık

İstanbul ey güzel İstanbul!
Bugün de yorgun,
Bugün de bir o kadar telaşlısın!
İstanbul!
Bugün saçlarımı taramadım
Aynaya bir an baktım
Sonrasında kendimi dinledim
Umduklarımı uzaklara gönderdim,
Rahatladım!

İstanbul!
Bu gece de mi ağlayacaksın?
Tüm şehirler kadar kasvetli,
Bir ben kadar suskun mu olacaksın?
Sessizce dökme gözyaşlarını, yazık olur
Çok da ağlama, güneş kıskanır, mahvolur.

En özel şehir
Ve de en güzel şehir!
Benim dostum İstanbul!
Bugünde mi beni dinlemeyeceksin?
Önemsiz biri gibi mi göreceksin?

Oysa ki ben her ağlayışında dinledim seni
Güneş kıskansa bile sarıldım çamurlu hâline bile aldırmadan
Sözlerim yalnız sana değil;
Hem sana, hem bana
Bir de güneşe
Unutmadan söyleyeyim sonrasında tüm dünyaya!

Şimdi yüzünü dön de görsün herkes seni
Gülümsesin gözleri
Kulağını aç da iyice dinle şimdi beni İstanbul!
Güneş doğmadan ben doğmuş olacağım
Aydınlığa bürünüp seni de yanıma alacağım
Sonrasında gelsin güneş,
Ben üçümüzü de aydınlatacağım!

Kusura bakma deniz;
Seni unuttum bir anda
Seni de yakamozuna kavuşturacağım
Haydi şimdi mutlu olsun herkes
Yepyeni umutlarımdan herkese dağıtacağım...