Işıklara Kar Yağdı

önce ışıklara yağar kar
masal gibi yağar
konfeti gibi yağar
renk renk
pul pul
mavi
kırmızı
yeşil
sarı
turuncu...

önce ışıklara yağar kar
bir de aşıklara
bir de yalnızlara
bir de gitarcıya
bir de kemancıya...
darbukacıya da yağar
çiçekçi kızı da yağar
simitçiye de yağar
herkese başka başka yağar
şu İstikbal' de...

şimdi okuyorsun ya sen bu şiiri
kaçamazsın da
sana da yağar
hem de ruhuna yağar
iliklerine yağar
üşürsün okudukça
ısıtmaz ki seni de caddenin soğuk ışıkları
kaçsan da gizler mi sanırsın arka sokakları
arka sokaklara da yağar burada
loşlara da yağar
tenhalara da yağar
kara kedilere de
aç köpeklere de yağar...
gözlerini kapatsan da
duyarsın uzaklardan
karlar içinden hayal gibi gelen
o kırmızı tramvayın
çanının sesini
ta İstikbal' den....

önce ışıklara yağar kar
renk renk
düş düş
sen nasıl istersen öyle yağar
dilek dilek yağar
ama önce ışıklara yağar
sonra yollara
sonra da yıllara...

önce ışıkları tutar kar
zincir zincir
vurgun vurgun
esir esir
sen istemesen de öyle yağar
öbek öbek yağar
ama önce ışıkları tutar
sonra camları
sonra da aşıkları...

önce ışıklara düşer kar
beyaz beyaz
pamuk pamuk
hiç istemesen de yağar
ak ak yağar
ama önce ışıklara düşer
sonra anılara
sonra da saçlara...

ışıklara kar yağar
karlara ışık
kırmızı tramvayın aklı karışık
ihtiyar dalgın makinist
ve kediler
zaten buna alışık...
ama nedense ben
her kar yağdığında
çok üşüyorum
yokluğun mu çarpıyor ne
ışıklara kar yağınca
sensiz
şu istikbal'de...