İşim Çok Benim

gök'te bir yıldızdan,dünya'ya indim.
herkes gibi kendim,sonradan bildim.
önce fırtınaydım,sonradan yağmur,
düşünce toprağa,can veren benim.

burada bir yerde bedene girdim,
etrafa baktım ki,insanla birdim.
baktıkça,sınırsız,mahlukât gördüm,
onlardan bir, farkım yok idi benim.

ne yaparlar diye merâk'a geldim,
yakışmaz gördüğüm,anında sildim.
onları gördükçe,kendime geldim.
insan mı?hayvan mı?işim yok benim.

yaptıkların gördüm,kendim utandım.
ben farklıyım dedim,hemen uyandım.
kalem, alıp kağıtlara, dert yandım,
kötü söz, yazmaya dilim, yok benim.

bunlar nasıl? insan ben anlamadım,
hayvanla arada, fark bulamadım,
selam verdiğimi sorgulamadım,
hesap sorma hakkım,zaten. yok benim.

kim ne demiş ise dinlememişler,
gerçeği unutmuş,yalan demişler.
tamahkârlar,herşey biziz demişler.
Asiriyim,bunlar ile bitmez işim çok benim.