Isimsiz

sallanan ruh hali
kuruntular
depresyon
yalnızlık
kimse beni sevmiyor..luklar
kuyunun dibinde kalmışlıklar
bana göre değil bu boş vermişlikler,
ben sevdiğimi yanıma alır
koluma takar
benimse benim
değilse kendi başıma
kimin olduğunu umruma almadan çıkarım yola,
bakarım dalgama!

hangi dağda kaç kurt ölmüş
kimi kuzu gibi anasız kalmış
kurt kurttur sonuçta
der başımı derde sokmam boşuna!

umudun varsa ver,
ben de umutlanayım
yaşama sevincini koy avuçlarıma
ben de cana geleyim
yok;önce avucuna alıp,
sonra da sıkıp öldürmekse amacın
ele avuca sığmaya niyetim yok,
civa gibiyim!

kimsen kimsin,
canımdan öte misin?

önce can sonra canan,
diyen atanın elini öpeyim!

önce ben sonra sen
bize gelince,
bak ben bu tek çekirdekteki
iki fıstığa ömrümü bile veririm.

seneler geçecek
yaşlarımız yaşlandırdı bizi
büyüme avuntusuyla
annelerimiz bile kandırdı
bizden çalınan zamanın
faili hiç ortaya çıkmadı
aynadaki kırışıklıklar
eşantiyon üzerimize kaldı.
hala neyin peşinde bu insanoğlu
aşk yoksa
yaşam sıkıyorsa
bir beden büyüğü bulunamadıysa
buna kader deyip geçiliyorsa
elini kolunu bağlayıp
yaşamak yerine izleniyorsa....
yaşamayı bilmeyenler
bu gün
hemen
şimdi
burada
ölsün derim!