İsimsiz

Ben yağmurum
Rüzgâr
Daldaki saka
Ateşim kimi zaman
Bir evsizin donmaya yakın parmak uçlarında...
Kalkanım
İnsan yanımıza yol alan her bombaya
medeniyet duvarında küçük bir tuğla
Bebeğin çıngırağında ses
Nefessiz kalmışlığa nefes
Küçük bir gülüş dudaklarda
Gözyaşı sağanaksız toprağa
Yeşeren bir yaprak ya da
Işığım en uzak yıldızda
Şairim
Bütün pencereler benim
Ey sen, ruhunu kaybetmiş insan!
Yüzeysel baktığın her şey kadar sığsın
Bunu unutma!..