İsimsiz

Son buldu gönüldeki ızdırap.
Arkada bir çocuk; harap, bitap.
Evinin tuğlalarını tuğlalarını teker teker,
Kalbinin parçalarını elleriyle toplar.
Gördüklerini anlatmak ister;
Yaşadıklarını hissetmek saniye saniye.
Dudağındaki ıslaklığı, tenindeki ürpermeyi,
Haykırarak "Seni Seviyorum!" diyebilmeyi,
İçtiği son şarabın ağzında bıraktığı
Buruk tadıyla beraber.
Arkada bir çoçuk; harap, bitap.
Evinin tuğlalarını teker teker,
Kalbinin parçalarını elleriyle toplamaya devam eder...