Isimsiz

sen benim bela rengimsin
beyazları az olan
kırmızıları kan
siyahları zindan
asla bir çiçek rengi olamamışsın
kapı istemezdim en azından
pencereni açabilirdin umutlarıma
yok işte...

evet sen benim (a)yaz mevsimimsin
bütün ağustoslarında üşüdüğüm
belki yorgunluğum da biraz ondan
otuz yıl düşe kalka büyüdüğüm
o sokaklar ki beni unutmuş
ve ben kapkara kalmışım
kar beyazında
bak işte...

sen benim kara gecelerimsin
içinden çıkılamayacak kadar zifiri
ne varsa senden kalan
yalan oluncaya dek herbiri
bütün umutlarım karanlık kalacak
belki hayallerimin hiç biri
sabaha bile çıkamayacak
bari sen çık aklımdan
çık işte....