(isimsiz)
İçimde kışlık Ankara havası
Biraz varoşların çamurlu yolları
Biraz Kızılay'ın kalabalığı
Var...
Milyonlarca ayak yürüyor kalbimde
Ve milyonlarca kez eziliyor içim
Gözlerimde yanığı soğuk, puslu havanın
Ellerimde suları erimiş karların
Solurum her nefeste biraz daha
İsli ve melankolik havasını Ankara'nın
Yakalarımı kaldırmış, önümü iliklemişim
Hatta ceplerimi ellerime ev etmişim
Belki parka sıcak, belki ten sıcak
Ama bulunmuyor mazotçularda içimi ısıtacak
Yolları bile susmuş, ağaçları gri
Akşam olunca kalmıyor evlerin feri
Ama inat bu! Aramalı bir meltem
Ya umutlarımdan, ya Akdeniz'den esen
Belki penceremde yaz var, sıcak var
Belki kuşları hâlâ uçuyor Ankara'nın
Belki sıcak asfaltlarında yürümeli şimdi
Ama kış geldi, kuşlar göçtü çoktan
Bana bu sene kış erken geldi
Ankarayı özellikle ayrancıyı severim her Ankara şiirin de biraz daha Ankara yı yaşıyor gibi oluyorum ,he rne kadar istanbul sevdalısı olsamda tebrikler güzel bir şiir
bu şiirini gösterince mehmet bir kaç şiir üzerinde turlayıp uzunu kısası bu şiirde topladı beni topladığı gibi de dağıttı efkar deminde ciğerler bayram ederken boğaz kan kustu açmıyor şimdilerde yeşiller aklım kıpkırmızı gözlerimde karanlık aradı...
şair yorumsuzdur bu okur
kaleminin izindeyim...
Tüm övgüler için çok teşekkür ederim Mehmet Bey... Şiirlerin isimleri ile ilgili olarak, her şeyin olduğu gibi, bunun da bir açıklaması mevcut: (Daha önceki yanıtlarımdan alıntıdır) Şiirlerimin çoğunun ismi yok... İsimlerin, çoğu zaman, şiirler ve okuyucular için kelepçe olduğuna inanırım. Zira isim, çoğu zaman, okuyan için şiire başlarken bir önyargı, bir hazırlık, bir erken teşhis dönemi gibi geliyor bana... Kimsenini okuduğu şiirim hakkında önyargı geliştirmesini, bir hazırlık yapmasını, bir erken teşhiste bulunmasını istemiyorum. Okumalı ve ne hissettiyse, ne düşündüyse pür-i pâk olmalı..
Emeğinize yüreğinize sağlık çok güzeldi...
Kaleminiz dert görmesin...