İsimsiz Şiir
Söz kesiği izler taşıyor
ruhumun şah damarı
silinmiyor
silemiyor hiç bir ses..
Annemin beşiğini sarsıyor
yüzüm gibi ak duvaklığım
duyulmuyor
duymuyorlar...
yalın ayak koşarken gökyüzünde
babamın gözlerine çarpıyor çocukluğum
görülmüyor
görmüyorlar
Ünzile diyor kadınlar
kadınlar hep bir avazdan
onbeşinde ana!
Ademin kaburgasında sızı
toprağın gözleri kan
Ah uyanmıyor vicdan!
vicdan bundan bilmem kaç yüzyıl önce uyumuştu... .. güzel kalem tebrikler....
Sevgili Aslı
Katılıyorum sözlerinize... ..
Can verdiğimiz canlar tarafından ölüyoruz
Bitmiyor toprağın sancısı
Acı.. Çok acı...
Hayatın gerçeğini resmeden her sesi ayakta alkışlamak boynumun borcu olsun derim hep. Değerli şairim, kadının doğurganlığı bir yana onlar nereden bilsinler canından cana ne denli içli olduğunu, vefa ise sanki onlar için söylenmiş kelime ama gören var, görmeyen var... Kadını bazen bir ağaca benzetirim nasıl kağıt için kütük parçalarına ayrılıyorsa suya konulduğunda gevşiyorsa lifleri nasıl canlı bir anda cansıza dönüşür ya tabi beyazlaması için işlem şart aslında kadın ana rahmine düştüğünde ak kağıtlar kadar beyazdır da ne yazık bilen var bilmeyen var...
Sevgim, saygım emeğinize yüreğinize.
2013 yılının ilk dokuz ayında 842 kadının öldürüldüğü.. bir Ülke!!! Daha dün eşi tarafından öldürülen 4 kadın...