İşine Aşina Olan Adam

işimiz mi
yok dedi iç çekti
çekti içini göçebe
topladı ayaklarını
eğdi başını
boşuz dedi
döndü yüreğine
al dedi uzattı bir kağıt
yaz dedi geleceğini
eyvallah dedi
düşürdü gözlerini
tarifsiz bir enerji saldı
hüzünle yoğurdu
sabırla mayaladı
ve döndü kağıt uzatan adama
aşinayız sonumuza
dilimiz dönmesede yüreğimiz döner
el kalkmasa da
gönül buğz eder
ama hakk koymaz kimseyi yolda
bir hayır murat etmiştir sevdiği kula
kapandı içine
kalbine bastı elini
sonra vedalaştı yardım eden kişiyle
döndü yoluna ve bakmadı geriye
el uzatsa da geçmişi geleceğine
o razıydı gelen her niyete
damla damla düşüyordu gözlerinden özü
bitmeye başlamıştı mecazların sözü
uyanırken yeniden uykusundan
anımsadı ve gülümsedi sadece
hayrolsun
dedi sessizce...