İskelede Bir Kadın

Denizin üzerine çadırını açmış bir kadın vardı...
İçinde okyanus,okyanusta bir yunus,
Yunusta bir hüzün,hüzünde bir alım,alımlıkta bir düş...
Onca insanın geçit töreninde,
Ayrı bir buluttan yağmurlar yağdırıp ıslanıyordu aklı...
Ne meraktı benimkisi
Ne de uzaktan hüzzam beste izlemek...
Sadece gözlemekti kadının yüzüne vuran içindeki çocuğun sevgisini,
Mahzunluğunu,mutluluksu ağlayışını...
Abartmaktır belki benim yazdıklarım
Belkide dozajını kaçırmış bir renksizlik dünyası...
Denize yakın olmak uzaklara gitmek değil midir?
Bir iskeleden yakamoza banmak
Anıların gözlerde oynaşması demek değil midir?
Topla çadırını...
Ve bir kol altına sığın.
Sıcaklığında kaybol aşkın.
Her yaşanan gün hatırandır dünyaya be kadın!
Gel sevdaya,
Atmosfer benim,
Doğa benim.
Sen yeterki gitmek iste
Varacağın yer benim...