Islak Çığlıklar

göğün t/aşkın kazanlarından bir yol bulup
camları tırmalayan yağmur, her damlada
ruhumu ıslatıyor çığlığın !
senin kadar bulutum , senin kadar yoğunum
güneşli tepelerden , karlarıma yansıyor ışığın!

ben dört mevsim erimeyen dağlar gibiyim
soğukluğunu taşır mazinin, teninde yorgun rüzgar
kızıl batışlara sahne dünya gibi seyirciyim
üşümüşlüğüme ateş olur , ufukta bekleyen hayaller
bir çocuk gülümsemesinde , yarılır sancısı kimsesizliğin

bir yol bulup ben de t/aşmak isterim
gündüzü örten siyah geceyi
büründüğüm rüyadan uyanmak gibi hayat
her defasında aşka ödenmiş yüklü faturalar
bir felaklık yolu var , varlığımı sağır eden çığlığın

her ezan sesinde dünyanın hamallığından kurtulup
delik ararım sonsuzluğa , bulmak için bir yol
birbirine benzemeyen hayatlar , şehirler arası yolculuklar
kafa karşıklığına mazeret , geceden kalma yıldızlar
ne kadar silsem aynayı izi kalır karanlığın

ben oyuna sonradan k/atılmış ş/aşkın bakışlı çocuk
yüzünde göğün kırmızılığı , dizlerinde yaralar
ne kadar başa sarılsa değişmiyor oyunlar
bir uçtan bir uca derin atlayışlar
üzerine her basışta , rengi atıyor sınırların

bir çocuk yalvarıyor ne olur!
oyunu baştan alın ben de
aranıza yeniden katılayım
çizgiler net , burukluk derin

haydi bir defalık alalım ! sesiyle
kırılıyor dalları sevgisizliğin
karları eriyor güneşle
hiç erimeyecek sandığımız tepelerin...