Islak Olanlar

Sokakları çilekeş bir şehrin

Gecesinden geriye...

Aşık olma diyemedim yüreğime

Dayanamadım...

Hani kuşlar bu kadar erken göç etmezdi

Hani direklere yuva kurmuştu leylekler

Öyle bir mevsim ki bu

Ne güneşi doğar erkenden

Ne yıldızı yükselir geceden

Ahh o sarmaşıklar

O sarmaşıklar ki

Yeşili solgun...

Yüreği tedirgin... Islak olanlar 

Ne limandan uzaklaşıyor gemiler, dostlarım

Ne kaçışıyor benden dünler...

Ya siz dostlarım 

Adım adım zikretmedim mi sizi

Ne bu telaş

Ne bu ihanet...

Tanrım

Avuçlarımda öyle bir soğukluk var ki

Kış bulutları kuluçkaya yatmış yüreğimde

Çıkamıyorum o karanlıktan

Karanfil kokulu ara sokaklarda kayboluyorum

Arıyorum güneşi her yerde

Kol saatimde hazandan kalma yapraklar

Aynada kurşuni bulutlar...

Nerde o kış güneşi dostlarım

Nereye kilitlediniz umudun sarısını 

Nerde aydınlık...

Merhamet!

Az buçuk umut serpin gökyüzünden

Mavilere gönül bağlamak istiyorum

Uyumak istiyorum karanlığın sessizliğinde

Ağırdan

    Ağırdan 

Yabancı bir beyaz yağsın üzerime

Ve siz dostlarım

Çıkarken kapayın ardından kapıları 

Korkarım ben güneşi görmekten...

Sahi hâlâ duman kaplı mıydı gökyüzü

Yahut sokak lambası mıydı tüm korkularım