Islak Yanaklar

Erkenci kuşların sis şehrinde
Yarım balkonlar kaybettiğinde yağmurunu
Eskidi evvelce ıslak gölgelerde
Şiirle yazdığım güller

...

Yeniden
Rüzgarın göçebe elleriyle günleri toplayıp
Susayan ölüme ve
Gizlediğim tohumlara
Düşler kanadı tenim
Usulca öptüm dalların kırığında çığlık ipleri
Ağzımda sözcükler erirken
Kaçıncı şiirimdi
Aylardan neydi

Düşerek
Düşleri pulluyorum
Bulutlarla bir düşünürken
Dudağımın küllenmiş alevinde yel üfürür tozları
Moru kalır iklimlerin

Örselenmiş uğultuların geceyle yakınlığında
Dilimin ezberine nehirler o şahane hayal
Uyuduğum günlerin karanlığında bulanık mavi
Solurken yalnızlığı bütün yüzleriyle
Güzelliğine varıyorum yaşamın ki
Gizlisi kalmıyor saksıların
Cebimde evler
Gidip geldiğim sandal bahçesi

Yeniden
Bir şiire varınca
Çiçek dolusu şairler
Ve çocuk ağlayışı güvertede
Doğrusu aklımdaydı
Su damlasını bırakıp giderken ıslak yanaklar
Dolanıyorum eski bir sevgili gibi
Öptüğüm yerden kalkıyorum atlas yalnızlığa
Bir Temmuz vakti

Ahh
Bütün aşklar benim