Islaktım Ben

Linç edilmiş adamın
Türküsüydü dilime peydahlanan
Islığım dudağımda uğuştu
Ayaza karışık

Korktum
Korkuları ,sebepsiz karanlıklardan
Çakallar uludu gülüm
Hapsedip bülbülleri mahzene,sabahlara kadar

Tanrı'ya sığındım
Tanrı'da yalnızdı benim kadar
Beni pay ettim, avuç açtım
Nisan yağdı,tırnaklarım ıslandı

Oysa ıslaktım ben akşamın alacasından kalan
Gözyaşlarımdan


Linç edilmiş adamın
Türküsüydü dilime peydahlanan, korktum korktuğu kadar
Ağladım şafak gözlerimi aydınlatana dek


Geceden ürktüm
Seccadeler altına gizledim düşlerimi
Avuç açtım

Ya anlamadı
Ya dinlemedi
Ya duymadı

Ben ışık dilendim
O yağmur silkeledi üzerime,buluttan arta kalan.

Islandım sırılsıklam, toz duman... Oysa ıslaktım ben akşamdan.