Islandikça

Yağıyor işte kar ile yağmur,
Islatıyor bedeni yapıyor hamur,
Karanlık sessizlik ediyor mağdur,
Beden yanıyor işte kavur, kavur..

Sıcaklığı unutup soğuğa daldık,
Bilmiyorum insanlık bitmiş aldandık,
Gülmeleri unutup yağmurla ağladık,
Bıkmadan altında ıslandıkça ıslandık..

İçimde sızılar adeta buz tuttu,
Hayat öyle ki çiğnemeden yuttu,
İnsanım diyenler insanlığı unuttu,
Herkes kendine bir yol tuttu..

Bir serinleme geldi yağan yağmurla
Hayat hızla devam ediyor kararla,
Geçirilen bunca zaman zararla,
Hep şey yaşanıyor verilen kararla..

Sessizliğin esrarında yalnızlığın,
Bağırsan da duyulmaz çığlığın,
Yılların biriktirdiği yalnızlığın,
Sessizlik ıssızlık olur istemediğin..

Islansan da temizleyemezsin içinde olanı,
Toparlamışsın bütün her şeyi olanları,
Kendine göre çizmişsin gidilecek rotanı
Her ortalıkta yalnız kalmış anıları..

Her tarafa bakarsın çamur ve ıslak,
Beyninde kendine çizmişsin taslak,
İstemeler çok ama istemek yasak,
Ne olurdu dünyada insanca yaşasak..

Ter temiz yaşamlar var dünyada,
Var orada yok olunca buralarda,
Dolaştın tüm etrafı çamurlarda,
Dostluklar var olmalı her tarafta..

Acımadan yaşadın dünyanı,
Gör artık bunca yaşana n talanı,
Güzelleştir çirkinleştirme yaşamı,
Sende yaşıyorsun herkes gibi hayatı..