Islık Çalar Yalnızlık

Sabır taşları kırlır tesbihlerde
Seher vakitlerine karanlık lekeler bırakır
Umut kaf dağından seslenir boğuk boğuk
Bir yaralı kuş sesinde yutkunur mutluluk
Ülkemin dağlarında hüzzam besteler yankılanır

Gönül çırpnır kafesinde ışığa doğru
Her hamlede katlanır acılar kat kat
Kanar kadim yaralar başka biçimde
Susar konuşmaz kilitlenir dil
Solar usulca gözbebeklerinde güneş

Duvarlar örülür yaşamla insan arasına
Engeller yığılır hendekler açılır
Pervanenin ışıkla dansıdır buralarda hayat
Bir yudum mutluluk uğruna ateşte dağlanırken
Küllerinden hüzün çiçekleri döllenir....

bir yazgıya dönüşürken çaresizlik
Kader çıkmazlarından insanlar akar
Şehrin caddelerine telaş içinde
Hayat kırıntıları bırakarak ardında

Yaşamı dayatırken cebren ve hile ile
Mecburiyet denen eli kanlı odak
Mahkumiyet zindanlarında volta atar yalnızlık
Kırık ruh döngülerinden dudaklara uzanır
Bir yarım bir eksik bir buruk ıslık.....