İsmini S/ayıkladığım Karanlık

Kuruluyor saatler ömrün kalabalığına
Penceremde kırık dökük begonyalar dururken

Sessiz düşler sokağından geçiyor, ölüm
Kalbin kuytularında kendini s/aklıyor kopyam

Bana benzeyen, senden ayrı düşmeyen
Çeşitkenar sonsuzluğumla yaralanıyor ihtiraslarım

Kulağıma çalınıyor bir radyo türküsü sonra
Ömrün bitimine az kala,
Canlanıyor kalıtsallığım
Genetik bir uçurum kenarında şimdi yokluğun

Alacalığına boyalı bir duvarda, menekşe kokulu teşbihler
Beni anlattığın cümlelerde benziyorlar sana

Sade bir neşe, şimdi yanımda beklerken
İsmini s/ayıkladığım karanlıklarda
Duruyor kasvetin,
Her yanın sis
Her yanın is

Bakıyorum sonra kırık pencereye
Camlardan sarkan yalnızlık aksanı...

31.08.11