İsmini Unutur Sözcükler

İsminde takılı kaldı geçmişi bu aciz benliğin
Sözler ayrılırken her sayıklama nöbetinde
Gecelerimin gündüze karışan saatleri şahidin
Şimdilerde bir sen yokluğu sinemde avuttuğum

Büyüyerek içimde yankıları yokluğunun
Gözler pişman, sesler perişan her keşke nöbetinde
Zaman kanarken her saniyesinde sensizliğin
Can çekişir sözcükler unuturken ismini bu aciz bedenimde


Yarınlar yenmiş acılarla dolu dünleri
Sözcükler yenik, sebepler yetim yalnızlıkla muhabbetinde
Hecelerimin amacı karışır zaman zaman
İsmini unutur sözcükler ve ölür gözlerindeki çoçukluğum