Issız Şehir

Bomboş bir şehirim.
Siyahlara bürünmüş,
Issız sokaklarım.
Fırtına sesleri duyuluyor,
Sahile vuruyor dalgalar,
Her yer, dağılmış,
Maloz yığınlarıyla dolu.
Gün hiç başlamayacak gibi...

Feragat ediyorum artık bu hayattan,
Parçalanışlar yaşamaktayım. Sen varken,
Bir bütün olduğumu da hatırlamıyorum.
Bir daha tam olamayacağımı da biliyorum.

Bir şehir vardı eskiden,
Kuşların cıvıltısıya uyanılır,
Gözlerde hep mavilik görülürdü.
Mutluluktan zaman nasıl geçerdi
Farkedilmezdi.

Kuşatıldı dört bir yandan şehrim,
Ateşe verildi her yeri...
Çok acı yaşandı,
Çok şehit verildi.
Çok ağlama sesleri duyuldu.
Çaresiz kalındı,
Terkedildi şehrim.
Bir göç yaşandı ki
Bir daha gelen olmadı.
Herkes ardına bakmadan
Kaçarcasına terkettiler.