Issızlaşan Yanım

Issızlaşan bir yanı olmalı insanın ...
Sonra sesini dinleyip yankısına sığınmalı...
Yüreğinin duvarlarını yıkana kadar yüksek sesle susmalı...

Konuşmak aşka göre değil !
Gözlerime baksan anlarsın içimde açtığın kuyuları...
Su diye diye başında beklediğim günleri ...

Kim bilir ...
Söylediklerimi yazsam şiir olur ,
Belki de yarattığın şaire aşık olurdun...

Seni yaşatan yüreğimi lime lime etsem bilir misin kıymetini...
Olur mu senin gönlünde bir ederi ?

Yoksa yıldız gibi kayıp giderken gözlerinin önünden...
Ufak bir an mutlu eder mi yangınım.

Aklına gelir miyim yıllar sonra ?
Tebessüm oluşturur muyum ?
İçin az biraz da olsa sızlar mı ?

Keşke demesen de...
Olsaydı yanımda ,
Sarılsaydı,
Sarsaydı,
Solusaydı nefesimi,
Ne çok severdi beni ...
Der mi için ?

Tamam tamam sızlamasın için
Ağlamasın sakın yüreğin...
Gölgesindeyim Cehennemin...

Alın yazım değildin !
Mutlu olmayı hak ettin...

Bu sana sondan bir önceki şiirim...
Küllerim üzerine yağana kadar şairinim...