Issızlığa Fısıltılar

Nemaki kaybolursan

nerede olur limanlarım

Sensiz her köşe bir yabancı diyar.

Noksanlaşırım, 

özümde baki bir yara kalır,

Dururum!

Zaman nehir gibi akar 

kıyılarıma

Taze sabahın tenine yayılır tüm incinmelerim,

Sana ey ıssızlık fısıldıyorum...

Umut, yükseklerde uçan bir kuştu,

Hani o engin uçurumların rüzgarında

Kış sularının aynası, 

Hani ıssızlığın neminde 

yaz düşlerinin gölgesi.

Yağmur ol, ıslat beni, 

dinmeyeceğim!

Vakit koysun ağırlığını gecenin abasına,

İmge değdirsin yankısını 

mesafenin küfüne.

İçimdeki yangın büyür, 

külümden doğarım.

Sana bu sessizliği sunuyorum...

En samimi sevgi bile, 

bu soğuk kentte sessizliğe 

mahkumdur.

O dem,

İşte o dem,

Ey bizi ayrı yollara süren kader,

İçimde yere düşmüş bir kül filiziyle 

sıradağlar geziyorum.

.